Η Touchstones είναι μια εορταστική CD-ετικέτα της ECM, που τώρα ξανακάνει την εμφάνισή της. Τώρα… γιατί; Προφανώς, γιατί η γερμανική εταιρεία συμπληρώνει το 2019 50 χρόνια κυκλοφοριών και παρουσίας.
Είχε εμφανιστεί και στο παρελθόν η σειρά Touchstones; Βεβαίως, το 2008, όταν είχαν τυπωθεί τότε… 40 classic recordings σε new packaging και σε special price, που στόχο είχαν να προϋπαντήσουν τα 40χρονα (τότε) της εταιρείας.
Η εφετινή σειρά Touchstones περιλαμβάνει 50 άλμπουμ (του κλασικού ECM-καταλόγου) και μπαίνει σε κυκλοφορία σε δύο δόσεις – σε δύο 25άδες. Η πρώτη κυκλοφορεί ήδη από τον Ιανουάριο, ενώ η δεύτερη θα κυκλοφορήσει τον Μάιo.
Εμείς, εδώ, τώρα, στο πρώτο μέρος, θα δώσουμε ορισμένα στοιχεία (σε λίγες γραμμές) για τα άλμπουμ της πρώτης 25άδας, για να επανέλθουμε αργότερα στη δεύτερη.
Σημειώνουμε πως τα άλμπουμ κυκλοφορούν σε gatefold cardboard φακέλους και διατίθενται σε χαμηλή τιμή (γύρω στα 10 ευρώ).
Επίσης δεν χρειάζεται να πούμε –είναι αυτονόητο– πως πρόκειται για άλμπουμ κλασικά ή σχεδόν κλασικά, που έχουν γράψει την ιστορία, που άξιζε να γράψουν (μεγάλη ή λιγότερη μεγάλη δεν έχει ουδεμία σημασία).
1. PAULBLEY: Ballads [ECM 1010, 1971]
Ηχογραφήσεις από δύο sessions του 1967. Στην πρώτη οι Paul Bley πιάνο, Gary Peacock μπάσο, Barry Altschul ντραμς και στη δεύτερη οι Paul Bley πιάνο, Mark Levinson μπάσο, Barry Altschul ντραμς. Τρεις συνθέσεις της Annette Peacock (με την πρώτη να καταλαμβάνει όλη τη side 1 του LP). Τζαζ ριζοσπαστικός, μινιμαλιστικός λυρισμός.
2. CHICKCOREA: PianoImprovisations[ECM 1014, 1971]
Ένα από τα πρώτα masterpiece της ECM. Το πρώτο σόλο-πιάνο άλμπουμ του Chick Corea και πρώτο σόλο-πιάνο της ECM. Ηχογράφηση από το Όσλο, τον Απρίλιο του ’71. Εδώ και το “Sometime ago”, που ακούστηκε λίγο αργότερα και στο “Return to Forever” (1972).
3. RALPH TOWNER / GARY BURTON: Matchbook [ECM 1056, 1975]
Ralph Towner 12χορδηκαικλασικήκιθάρα, Gary Burton βιμπράφωνο. Πασίγνωστακομμάτιαεδώ, όπωςτο“Icarus” τουRalph Towner, το“Goodbye Pork Pie Hat” τουCharles Mingus, το“Some other time” τουLeonard Bernstein…
4. BARRE PHLLIPS: Mountainscapes [ECM 1076, 1976]
Απόταμεγάλα progressive ECM-albums των mid-70s. Φοβερήμπάντα (John Surman μπάσο-κλαρίνο, βαρύτονοσαξόφωνο, σύνθια, Barre Phillips κοντραμπάσο, Stu Martin ντραμς, σύνθια, Dieter Feichtner σύνθια, John Abercrombie κιθάρα), έξοχεςσυνθέσειςκαι ενοργανώσειςμπροστάαπότηνεποχήτους.
5. EBERHARD WEBER: The Following Morning [ECM 1084, 1977]
Ένα τυπικό (δηλαδή πάντα ξεχωριστό) άλμπουμ του μπασίστα Eberhard Weber, εδώ σε συνδυασμό με το πιάνο του Rainer Brüninghaus, και τα πνευστά (γαλλικό κόρνο, όμποε) με το τσέλο τής Philharmonic Orchestra του Όσλο.
6. PAT METHENY: Watercolors [ECM 1097, 1977]
Ηcontemporary jazz τούκιθαρίσταPat Metheny στακαλύτεράτης. Με τον πιανίστα Lyle Mays για πρώτη φορά στο team, και ακόμη τους Eberhard Weber μπάσο και Danny Gotlieb ντραμς. Συνθέσεις, που «κουβαλούν» συν τοις άλλοις κι ένα πρόωρο new age πνεύμα.
7. MICK GOODRICK: In Pas(s)ing [ECM 1139, 1979]
Είχε ξεκινήσει να παίζει στις μπάντες του Woody Herman και του Gary Burton ο (αμερικανός) κιθαρίστας Mick Goodrick, όμως εδώ έχει την ευκαιρία να ηγηθεί για πρώτη φορά ενός σχήματος, έχοντας δίπλα του μεγάλα ονόματα (John Surman, Eddie Gomez, Jack DeJohnette). Ίσως ένα όχι πολύ γνωστό ECM-άλμπουμ, αλλά σε κάθε περίπτωση εξαιρετικό.
8. GEORGE ADAMS: Sound Suggestions [ECM 1141, 1979]
Σπουδαίος πνευστός (εδώ τενορίστας) ο George Adams (1940-1992) είχε εμφανισθεί και στην Αθήνα (στο φεστιβάλ PRAXIS 83). Το “Sound Suggestions” ήταν το μοναδικό άλμπουμ του στην ECM, ένα όμορφο δείγμα contemporary jazz, που επετεύχθη με τη συνεισφορά των Heinz Sauer τενόρο, Kenny Wheeler τρομπέτα, φλούγκελχορν, Richie Beirach πιάνο, Dave Holland κοντραμπάσο και Jack DeJohnette ντραμς.
9. LEO SMITH: Divine Love [ECM 1143, 1979]
Εκπληκτικό άλμπουμ του Leo Smith (σήμερα Wadada Leo Smith), ο οποίος χειρίζεται τρομπέτα, φλούγκελχορν, steel-o-phone και κρουστά και που αποτελεί, οπωσδήποτε, ένα από τα 3-4 ωραιότερα και σημαντικότερα τής πολύ μεγάλης πορείας του. Έχοντας δίπλα του τους Dwight Andrews φλάουτο, μπάσο κλαρίνο, τενόρο, mbira, κρουστά, Bobby Naughton vibraharp, marimba, bells, Charlie Haden κοντραμπάσο, Lester Bowie τρομπέτα και Kenny Wheeler τρομπέτα, ο Smith καταγράφει ένα αληθινά πρωτοποριακό έργο, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα μεγάλα άλμπουμ του Miles (χωρίς να τα θυμίζει). Βαριά κουβέντα, που ισχύει όμως γι’ αυτό το afro / spiritual / avant-jazz κομψοτέχνημα.
10. JAN GARBAREK / KJELL JOHNSEN: Aftenland [ECM 1169, 1980]
Δύο άνθρωποι, ο Jan Garbarek σε τενόρο, σοπράνο σαξόφωνο, φλάουτο και ο Kjell Johnsen σε εκκλησιαστικό όργανο, σ’ ένα τελείως διαφορετικό, αλλά σίγουρα αξιοπρόσεκτο άλμπουμ.
11. STEVE TIBBETS: Northern Song [ECM 1218, 1982]
Το πρώτο session τού αμερικανού αρχαϊκού κιθαρίστα Steve Tibbets για την ECM είναι και ένα από τα ωραιότερά του. Κλασική, jazz, rock και folk-rock ανακατεμένα, άπαντα, με μαγικό τρόπο. Στο session οι Steve Tibbets κιθάρες, kalimba, λούπες και Marc Anderson κρουστά.
12. MIKE NOCK: Ondas [ECM 1220, 1982]
Ο Mike Nock, συνθέτης και πιανίστας από τη Νέα Ζηλανδία, συνεργάζεται εδώ με τον κοντραμπασίστα Eddie Gomez και τον ντράμερ Jon Christensen. Από τα jazz-trios, που δεν άφησαν εποχή, αλλά άφησαν ένα (τουλάχιστον) αξιοπρόσεκτο άλμπουμ.
13. KEITH JARRETT / GARY PEACOCK / JACK DeJOHNETTE: Standards, Vol.1 [ECM 1255, 1983]
Στάνταρντ. Το λέει και ο τίτλος. Great American Songbook δηλαδή. Καιάρα… “Meaning of the blues”, “All the things you are”, “It never entered my mind”, “The masquerade is over” και“God bless the child”, ερμηνευμένααπόmasters. Τίποτ’ άλλo.
14. KENNY WHEELER / MIKE BRECKER / JOHN TAYLOR / DAVID HOLLAND / JACK DeJOHNETTE: Double, Double you [ECM 1262, 1984]
Ένα κλασικό άλμπουμ για τον καναδό τρομπετίστα και φλουγκελχορνίστα Kenny Wheeler είναι το “Double, Double you”. Και γίνεται κλασικότερο λόγω της συμμετοχής των υπολοίπων μουσικών, που όλοι μαζί συναποτελούν ένα απλώς… σούπερ-γκρουπ.
15. JOHN ABERCROMBIE: Night [ECM 1272, 1984]
Από τους κιθαρίστες, που διάνυσαν μεγάλη πορεία στην ECM, ο Αμερικανός John Abercrombie (που έφυγε πρόπερσι από τη ζωή) έφερε στη γερμανική εταιρεία ένα τελείως δικό του fusion. Όχι «πλακωμένο», αλλά προσαρμοσμένο στις κεντροευρωπαϊκές ποιότητες. Εδώ έχει δίπλα του «άσσους» βεβαίως, σαν τους Jan Hammer πλήκτρα, Jack DeJohnette ντραμς και Mike Brecker τενόρο σαξόφωνο.
16. DAVE HOLLAND QUINTET: Seeds of Time [ECM 1292, 1985]
Άγγλοςκοντραμπασίσταςμεεπίσηςτρανήιστορίαστην ECM, ο Dave Holland «πιάνεται» εδώσ’ ένα session έχονταςδίπλατουσυμπαραστάτεςκλάσηςσαντονΚenny Wheeler, τονσαξοφωνίστα Steve Coleman, τοντρομπονίστα Julian Priester καιτονντράμερ Marvin “Smitty” Smith. Το αποτέλεσμα περιγράφεται σ’ αυτή την εντυπωσιακή σειρά των εννέα συνθέσεων, που ανήκουν, οι περισσότερες, στα μέλη του γκρουπ.
17. DAVID TORN: Cloud About Mercury [ECM 1322, 1987]
Να ένα ακόμη «παράξενο» άλμπουμ, από ’κείνα που δίνουν ξεχωριστό χρώμα στον κατάλογο της ECM. Ο κιθαρίστας David Torn συνεργάζεται εδώ με τους Mark Isham τρομπέτες, σύνθια, Tony Levin chapman stick, synth-bass και Bill Bruford ντραμς, synth-drums προσφέροντας ένα άλμπουμ με δικές του συνθέσεις (σε ορισμένες συμμετέχουν και τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος). Το ύφος είναι ambient-electronic, με σαφείς πάντως τζαζ νύξεις.
18. TERJE RYPDAL & THE CHASERS: Blue [ECM 1346, 1987]
Ο κλασικός ήχος του κιθαρίστα Terje Rypdal ανιχνεύεται και σ’ αυτό το LP/CD. Βαρύς, ονειρικός ενίοτε, με ψυχεδελικές αναφορές άλλοτε, είναι πάντα… must. Δίπλα του οι Bjørn Kjellemyr μπάσο και Audun Kleive ντραμς.
19. DINO SALUZZI: Andina [ECM 1375, 1988]
Εντάξει… Dino Saluzzi. Άλλη ιδιαιτερότητα της ECM αυτός ο αργεντινός μπαντονεονίστας. Στο “Andina” ακούγεται σε σόλο μπαντονεόν και είναι υπέροχος. Μουσικές από εδώ χρησιμοποίησε ο Jean-Luc Godard στις ταινίες του Nouvelle Vagueκαι Historie(s) du cinema.
20. LOUIS SCLAVIS QUINTET: Rouge [ECM 1458, 1992]
Ο γάλλος κλαρινίστας και σοπράνο σαξοφωνίστας Louis Sclavis έχει και αυτός, οπωσδήποτε, το κεφάλαιό του στη γερμανική εταιρεία, με τις… πρώτες σελίδες του να αφορούν στο άλμπουμ του “Rouge” από το 1992. Με τους συνεργάτες του Dominique Pifarély βιολί, François Raulin πιάνο, σύνθια, Bruno Chevillon μπάσο και Christian Ville ντραμς.
21. MIROSLAV VITOUS / JAN GARBAREK: Atmos [ECM 1475, 1993]
Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ αυτής της σειράς που δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ σε LP. Μόνο σε CDπρωτοβγήκε το 1993 και τώρα ξανά σε CDεπανεκδίδεται. Ελληνικός ο τίτλος και η μελωδία πάντα στο προσκήνιο, από δύο ευρωπαίους συνθέτες-αυτοσχεδιαστές με τεράστια ιστορία.
22. JOHN SURMAN / JOHN WARREN: The Brass Project [ECM 1478, 1993]
ΟλίγονCanterbury καιprogressive-jazz ηφάσηστο“The Brass Project”, αφούστοteam συναντάμεπαίκτεςμεμεγάληπαράδοσηστοbritish jazz-circuit τωνseventies. John Surman, Henry Lowther, Steve Waterman, Stuart Brooks, Malcolm Griffiths, Chris Pyne, David Stewart, Richard Edwards, Chris Laurence, John Marshall, John Warren.
23. STEPHAN MICUS: To the Evening Child [ECM 1486, 1992]
Ο StephanMicusδεν θέλει συστάσεις. Το worldιδίωμά του δεν έχει ταίρι και εδώ, στο “TotheEveningChild” χειριζόμενος steeldrum, dilruba, suling, kortholt, nay, sindingκαι τραγουδώντας, ακούγεται για μίαν ακόμη φορά μοναδικός. Εκπληκτικό άλμπουμ!
24. BOBOSTENSONTRIO: WarOrphans [ECM 1604, 1998]
Γι’ αυτό το άλμπουμ, το “WarOrphans”του BoboStensonTrio(AndersJorminμπάσο, JonChristensenντραμς) θυμάμαι πως είχα γράψει «ύμνους» στο Jazz& Τζαζ εκείνη την εποχή. Προφανώς τα ίδια θα έγραφα και τώρα.
25. PETERERSKINE/ PALLEDANIELSSON / JOHNTAYLOR: Juni [ECM 1657, 1999]
Το “Juni” ήταν το τέταρτο και τελευταίο ECM-άλμπουμ του PeterErskineTrio(PeterErskineντραμς, JohnTaylorπιάνο, PalleDanielssonκοντραμπάσο). Ένα ήσυχο στα όρια του zenpiano-trio, που έγραψε κι αυτό τη δική του ξεχωριστή ιστορία στη γερμανική εταιρεία.
Η ECM εισάγεται στην Ελλάδα από την AN Music
