Το νέο άλμπουμ τού πιανίστα MikeJones, που διαθέτει, και αυτό, στο εξώφυλλό του σχέδιο του DavidSilvermanτων TheSimpsons, είναι γεγονός. Όπως είχαμε σημειώσει και σε προγενέστερη δισκοκριτική μας: «Ο MikeJonesείναι πιανίστας με περγαμηνές, με καλές σπουδές στο Berkleeκαι με μιαν έφεση προς την πριν το bebopjazz, ο οποίος βρήκε δουλειά (ας το πούμε έτσι) στα… πλωτά jazzfestivalsτων S.S. Norwayκαι QueenElizabethIIκαι βασικά στα καζίνο και τα musichallsτου LasVegas, όπου και έκανε όνομα. Κάπου ’κει μάλιστα, στην SinCity, τον ανακάλυψαν και οι διασκεδαστές Penn& Teller–ο Jonesσε ντούο με τον (και) μπασίστα PennJillette, άνοιγαν το σώου των Penn& Teller– δίνοντάς του την απαραίτητη ώθηση προκειμένου να βάλει κάτω τα ηχογραφικά του σχέδια». Για κάποια απ’ αυτά τα σχέδια τού MikeJonesέχουμε ήδη γράψει, όταν ένα ακόμη είναι στα… σκαριά και ετοιμάζεται να αποπλεύσει (16 Μαρτίου - αύριο δηλαδή).
Ζωντανοί λοιπόν στο Penn& TellerTheaterτου Λας Βέγκας καταγράφονται στο παρόν CD, που τιτλοφορείται “TheShowbeforetheShow” [CAPRI, 2018], ο MikeJones(πιάνο) και οPennJillette(μπάσο), ένα ντούο, που, οπωσδήποτε, έχει υπάρξει και ξαναϋπάρξει (και μαζί με άλλους) όχι μόνο στο πάλκο, μα και στη δισκογραφία. Μουσικοί φτασμένοι, που γνωρίζουν συν τοις άλλοις και τις απαιτήσεις μιας σάλας (μιας σάλας της συγκεκριμένης πόλης) και που κάνουν τα πάντα, από πλευράς παιξίματος και ρεπερτορίου, για να την κατακτήσουν.
Η συνεργασία τους είναι τέλεια – να το πούμε. Ακόμη και όταν πιάνο / μπάσο παίζουν, αμφότερα, ρυθμικά η καθαρότητα και η διαύγεια στα παιξίματα είναι θαυμαστή σε κάθε ένα από τα γνωστά, γενικώς, tracks, που εδώ αποδίδονται. «Γνωστά», γιατί οι Jonesκαι Jilletteείναι πάνω απ’ όλα διασκεδαστές – έναν ρόλο, που τον γνωρίζουν, ως φαίνεται, στην εντέλειά του, έχοντας τον τρόπο να τον επεκτείνουν πάντα προς τα ωραιότερα ακρότατά του. Μόνο και μόνο ν’ ακούσει κάποιος πώς αποδίδονται οι βραζιλιάνικοι ύμνοι “Corcovado” και “Manhadecarnaval” είναι αρκετό για να εκτιμήσει την προσπάθεια των Jonesκαι Jillette. Πόσω μάλλον, όταν η τελειότητα αγγίζει και τα ακόμη-πιο-δικά-τους στάνταρντ (συνθέσεις των Gershwins, Rodgers& Hartκ.λπ.).