Οι αμερικανοί μουσικοί –ανάμεσά τους κι εκείνοι της jazzφυσικά– ψάχνουν συχνά στο παρελθόν όχι μόνο για να εμπνευστούν, δημιουργώντας καινούριες συνθέσεις κ.λπ., αλλά και για να αποτίσουν φόρους τιμής σε λαϊκά είδη, που ως τέτοια, ως λαϊκά δηλαδή, δεν μπορεί παρά να αφορούν στους πάντες σε κάθε δημιουργικό χώρο. Το πόσο μπορεί να έχουν επηρεάσει την jazz, φερ’ ειπείν, οι ήχοι των παραδοσιακών τραγουδιών των Απαλαχίων, το λευκό bluesτου ’20, το bluegrassκαι όλα τα… από-κει-και-κάτω παρακλάδια τής γενικότερης countrymusicείναι γνωστό, χοντρικώς, στους μουσικόφιλους – κάτι που, από την άλλη μεριά, δεν γίνεται να ακυρώσει τις σοβαρές προσπάθειες υπενθύμισης όλων τούτων στο διάβα του χρόνου. Πόσω μάλλον όταν η δουλειά που γίνεται σε περιπτώσεις άλμπουμ όπως του “Heritage”[artiShare, 2017], του σαξοφωνίστα OwenBroder, είναι από ’κείνες που μπορούν να κάνουν αμέσως τη διαφορά.
![]()
Σε τι ακριβώς συνίσταται η διαφορά στο “Heritage”; Κατ’ αρχάς στην ιδέα ενός ολοκληρωμένου projectγύρω απ’ αυτήν τη συγκεκριμένη κληρονομιά, που έχει τη σφραγίδα όχι μόνο του Broderκαι των συνεργατών του, μα και του παραγωγού RyanTruesdell– ενός νέου ακόμη ανθρώπου με ήδη σοβαρά επιτεύγματα (GilEvansProjectκ.ά.). Έπειτα, στην ουσία αυτού καθ’ αυτού του project, που από τη μια μεριά τιμά το μουσικό παρελθόν, αλλά από την άλλη αρθρώνει μια σύγχρονη πρόταση ανάγνωσής του, με πολλά στοιχεία υψηλού γούστου. Αρκεί ν’ ακούσει κάποιος το πώς διασκευάζονται τα κλασικά “Wayfaringstranger” και “Jambalaya” ή να προσέξει τις μεγαλειώδεις, σε κάποιες περιπτώσεις, πρωτότυπες συνθέσεις-αποδόσεις σαν την “Thepeoplecouldfly” (του τρομπετίστα AlphonsoHorne), που περιστρέφεται γύρω από το θέμα της ιστορικής δουλοπαροικίας των Αφρικανών και το πώς, φθάνοντας στην Αμερική, άλλαξαν τη μουσική του Νέου Κόσμου.
Σ’ αυτήν την προσπάθειά του ο Broder, που συνθέτει κιόλας (ακούμε το άνοιγμα και το κλείσιμο του άλμπουμ) δεν είναι μόνος. Έχει δίπλα του αναγνωρισμένους μουσικούς, όπως τον τρομπονίστα NickFinzer, τον ντράμερ MattWilson, τον πιανίστα FrankKimbrough, τον μπασίστα JayAnderson, την τραγουδίστρια KateMcGarry, τη βιολίστρια SaraCaswell, αλλά και τις προσφορές στη σύνθεση των JimMcNeely, BillHolman, RyanTruesdellκ.ά. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι εντυπωσιακό. Το “Heritage” έχει από τη μια μεριά την «ευγένεια» των μικρών combos, των άλμπουμ της AlisonKraussγια παράδειγμα, και από την άλλη τη δύναμη και τη συνοχή μιας μεσαίας ορχήστρας, ικανής να αποδώσει «τα πάντα».
Εξαιρετική προσπάθεια, που δείχνει συνάμα, και το όραμα της πάντα ασυναγώνιστης σε τέτοια ζητήματα, artistShare.