VAGINA LIPS αθανασία

Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στο bandcampτου/των VaginaLipsθα διαπιστώσει πως υπάρχουν εκεί «ανεβασμένες» εννέα κυκλοφορίες τους, με πιο πρόσφατη μία από τον προηγούμενο Δεκέμβρη. Αυτό σημαίνει πως το σχήμα (ας το λέμε έτσι) βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση τα τελευταία τρία (τουλάχιστον) χρόνια και πως το αρκετό δικό του υλικό, που υπάρχει διαθέσιμο στο δίκτυο, δίνει οπωσδήποτε όλες τις πληροφορίες για την (μεταβαλλόμενη) εικόνα του. Τέλος πάντων, εδώ δε θα γράψουμε γενικώς για τους VaginaLips, αλλά μόνο για την “Athanasia” – ένα από τα λίγα ολοκληρωμένα άλμπουμ τους έτσι κι αλλιώς, που μεταφέρει ταυτοχρόνως και μια πολύ συγκεκριμένη αισθητική πρόταση.

Το σχήμα κινείται σε… pop/punkκατευθύνσεις, να το πούμε από την αρχή αυτό, συνθέτοντας και ηχογραφώντας, τηρώντας με συνέπεια τουλάχιστον τα βασικά προσχήματα. Υπάρχει, θέλω να πω, μια diyκαι οπωσδήποτε lo-fiπροσέγγιση τόσο των ενοργανώσεων (πλήκτρα, κιθάρες, ντραμς), όσο και της τραγουδοποιίας αυτής καθαυτής, που ορισμένες φορές δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Και αναφέρομαι κυρίως στο μεγαλύτερο σε διάρκεια trackτου άλμπουμ, το σχεδόν 9λεπτο “Borntolive”, που δείχνει το ταλέντο των VaginaLipsνα παράγουν ολοκληρωμένες καταστάσεις με το minimumτων μέσων. Όμως και το αμέσως επόμενο “Disease”, που κλείνει την πρώτη πλευρά, διατηρεί και αυτό μια δύναμη, που φέρνει το κάπως dreamyστυλ των VaginaLipsπιο κοντά σ’ ένα eightiesπλαίσιο, με πάντα σαφείς τις punkyαναφορές. Πολύ καλό είναι επίσης και το B1 “Lifestylemotherfuckersyouarekillingme”, που έχει ένα κολλητικό κιθαριστικό riffστην αρχή (που μου θυμίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο, αλλά, τώρα, δεν μπορώ να βρω τι ακριβώς) και που σαν τραγούδι τρέχει με χίλια, ενώ το “Skygazer”, που ακολουθεί, ακούγεται σαν να είναι γραμμένο από άλλο γκρουπ (και όχι μόνον επειδή πρόκειται περί ορχηστρικού). Το “Idon’teatmyfriends” ξεκινά λες και ακούς το “ Lifestylemotherfuckers…” σ’ επανάληψη, αλλά γρήγορα μετατρέπεται σε κάτι διαφορετικό, με ωραίες «γέφυρες» από πλήκτρα και φωνητικά. Το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το “Unloveyou”, είναι από τα πιο ιδιαίτερα του δίσκου (με αναφορές ακόμη και σε Enoτής τραγουδοποιητικής εποχής του).

Όχι κάτι… popσύνηθες, γενικώς το λέμε, που έχει οπωσδήποτε τις πολύ ενδιαφέρουσες στιγμές του.